In de buurt

Tja, daar hebben jullie een heel stuk moeten missen. We zijn door Death Valley heen getrokken en dat was een hele belevenis. Het was er (zoals verwacht) 50 graden en het beste was gewoon om in de auto te blijven en de airco niet te hoog te zetten om de motor niet te laten overkoken. Toch wilden we op mooie plekjes er wel even uit om te kijken en een foto te maken. Dan kwam er zo'n fohn op je gezicht wat je bijna de adem benam.

In het visitor's center hing een bericht van een Koreaanse vrouw die er een dag of 3 ervoor was gestorven. Ze was met een groepje landgenoten een wandelingetje gaan maken en daar was iets gebeurd. (Wat, vertelde het verhaal niet) en groep was bij haar weg gegaan op zoek naar hulp, maar die kwam te laat, mede door het taalprobleem. Ze spraken nl. geen Engels. Reden te meer om goed op te letten en veel te drinken. We hadden 24 liter water bij ons, dus we zaten lekker safe.

Marvin had er een nacht in een motel geboekt. Dat was ook byzonder. Het koelt er 's nachts niet af dus we moesten kiezen of we de airco op volle snelheid lieten snorren of hem uit te zetten en rustig in de hitte te kunnen liggen. We hebben voor het laatste gekozen en hebben behoorlijk liggen zweten. Toch ondanks dat redelijk geslapen.

Het is een prachtig gebied en we hopen er zeker nog een keer in het voorjaar naar toe te gaan. We hebben nl. foto's gezien van een bloeiende woestijn en dat is werkelijk prachtig. Maar dit was zeker zo mooi.

Vanuit Death Valley zijn we doorgereden naar Beatty. Daar hebben we even overlegd wat we verder zouden doen qua overnachting. Terwijl we daar stonden, met een lekker ijsje, zagen we 3 ezeltjes op een berg staan. Ik vroeg aan Marvin of hij daar even een foto van wilde maken want het was zo leuk gedaan. Het zag er schattig uit, die stenen portretjes. Toen we weer bij de auto waren en weg wilden rijden, stonden de ezeltjes ineens op een andere plek! Bleken het gewoon echte te zijn! Dat was wel even gek om te zien. We waren er echt van overtuigd dat het beelden waren.

We besloten door te rijden naar Las Vegas, waar we de laatste 2 dagen zijn geweest. Mandy wist niet waar ze het eerst of het laatst moest kijken met al die lichtjes op "the Strip" Wij zelf vonden het nog steeds een neppe bedoening daar. Maar ik denk dat je Las Vegas óf geweldig vindt óf eigenlijk niks, er is bijna geen tussenweg in.

Op vrijdagmorgen stond de wekker op half 8. We haalden koffie bij het hotel (2 bakkies voor 5,50) en sloten de laatste koffers. de terugreis kon beginnen. De huurauto ingeleverd op het vliegveld en de eerste vlucht naar Cincinnaty. Van daaruit zo'n anderhalf uur later door naar Amsterdam waar we 3 kwartier eerder landden dan verwacht.
Al met al een reis van 17 uur. Fantastisch, als je bedenkt dat de heenreis 27 uur was...)

Daan en Emily, samen met Simon (voor Mandy) stonden op Schiphol te wachten
en dat was heel erg fijn. Fijn om hun weer te zien en fijn om opgehaald te worden. We hadden 's nachts niet geslapen, dus dan ben je ook een gevaar op de weg als je zelf gaat rijden. (Nu wist ik anders ook nog wel een goed taxibedrijf hoor!)

We zijn thuis gekomen, hebben de koffers leeg gehaald, genoten van een vers kopje Nederlandse koffie en zijn na de lunch lekker gaan slapen. Die paar uurtjes in de middag hebben ons goed gedaan. 's Avonds waren we bij Em en Daan uitgenodigd om daar te komen "ontbijten" en dat was heerlijk.

Vannacht hebben we van 12 tot 6 goed geslapen, gelukkig. We voelen ons prima en kijken terug op een heerlijke tijd met prachtige beelden en ervaringen in ons hoofd.

Ik zal later proberen of ik er wat foto's op kan zetten.

Allen dank voor jullie medeleven en ik hoop dat jullie ervan genoten hebben.

Mag ik zeggen: tot volgend jaar?