langzaam en snel

En dan nu: het verslag van onze trip naar Supai Canyon. We zijn vertrokken uit Kingman over route 66 naar Peach Springs. Een indianendorp met eigenlijk niet meer dan een zwembad (overdekt) een toeristencentrum en een heleboel rondhangende indianen.
Van daaruit een klein stukje verder lag de weg naar Hilltop, de plek vanwaar we de (Grand) Canyon in zouden lopen. Die weg was 60 mijl lang!(bijna 100 km.) Helemaal aan het einde was een parkeerplaats en daar hebben we de camper geparkeerd. Er was er evrder echt niks, dus we waren blij dat we eten bij ons hadden, anders hadden we mooi terug gekund die 60 mijl voor een paar aardappelen en een stukkie vlees...
de nacht viel al vroeg, want rond 8 uur is het hier al donker. De wind trok iets aan en we hoorden allerlei geluiden in het pikkedonker wat echt wel eng was. Marvin was stoer en vond het natuurlijk weer niet eng.
We sliepen op de parkeerplaats en de volgende morgen was het dan zover. Snel ontbeten en de bergschoenen aan, liters water in de verschillende rugtassen en gaan! Het eerste stuk was heet steil naar beneden: De berg af tot we de op de grond van de berg kwamen. Daar lagen allemaal stenen en rotsen en een pad tussen de bergen door. Het eerste stuk was goed te doen. We ontmoetten 2 Amerikaanse stellen en liepen een stuk met hen op, maar hun tempo lag te hoog voor ons. we liepen en liepen en haaden op een bepaald moment echt geen idee meer hoe ver we nu gelopen hadden en hoever het nog was naar het dorpje. het werd een barre tocht, steeds warmer doordat de zon hoger kwam te staan. Uiteindelijk hebben we er 5 uren over gedaan (terwijl ons zo'n 3, 3 en een half gezegd was) maar we hebben het gered en waren kapot, maar superblij dat we er waren! We zijn na eerst een colaatje te hebben gedronken in het plaatselijk cafe, meteen doorgelopen naar de lodge, waar we een kamer hadden geboekt. Van de weeromstuit zijn Mandy en ik daar meteen in slaap gevallen.

De volgende morgen zijn we met spierpijn welliswaar, een stuk verder gelopen tot de waterval en dat wa geweldig! Prachtig! De omgeving leek op een bounty eiland en onder de waterval was een soort meertje waar we hebben gezwommen. Toen terug gelopen en ons aangemeld bij de helicopter. We begrepen niets van het systeem, wie er nou eerst mocht en wie van al die rondhangende indianen daar nou wel of niet met de helicopter mee zou of daar gewoon maar wat tijd stonden te doden. Ineens riep de man ons toen de heli weer aan kwam vliegen en was het onze beurt. Mandy werd naar de voorstoel gedirigeerd en Marvin en ik achterin. Je had dat hoofd van mandy moeten zien! Die grijns zit er nu nog op als ze het erover heeft! We vlogen exact over het gedeelte wat we gelopen hadden en het uitzicht was echt fenomenaal! En weet je wat? Het duurde maar 5 min. en we stonden weer boven bij de parkeerplaats. Daar hadden we de dag ervoor 5 uren over gelopen! hehehehe

Maar eerlijk is eerlijk, we hadden het voor geen goud willen missen. het was zwaar maar zeker de moeite waard!

We sliepen die nacht in Flagstaff, een plek die erom bekend staat dat het er wat koeler is. Nou, koel was het er zeker, want het heeft de hele nact geregend. De nacht daarop hebben we 's avonds en 's nachts ook in de regen gezeten, maar het is dan niet echt truienkoud hoor.

Zondagavond waren we weer terug in Albuquerque bij Kellis en Edita. Het is hier gemoedelijk en we hebben een paar dagen rust genomen. Zijn nog een keer bij ons land wezen kijken en hebben hier in de stad wat rondgekeken. Wat wasjes gedraaid en morgen (donderdag) vertrekken we voor 2 dagen naar Taos. dat is zo'n 2,5 uur hier noordelijk vandaan. Daar hebben ze op donderdagavond live muziek uit de jaren 60 en 70, buiten op een plein. Daar hopen we van te gaan genieten.

Tot zover het verhaal, dank voor jullie reacties.

Lenie en Kees: Marvin neemt de uitdaging graag aan. Hij is nl. aan het sparen voor een nieuwe helicoptervlucht...En managers verdienen altijd meer dan een appel en een ei toch?

Maddy: nooit gedacht dat die kaart er zo snel zou zijn, maar toch goed he?

Emily: Mandy zei dat je ons we wilde halen. Als we inderdaad om 7 uur landen kan jij wel om half 9 weer op je werk zijn. Vaak zijn de Amerikavluchten wel wat vroeger. Perkeer de auto maar voor het Sheraton hotel, dan lopen wij daar wel naar toe.

Groeten allemaal! Ik ga nog even een zonnetje pikken buiten. het weer is hier weer geweldig en lekker warm!